วันเสาร์ที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2554

แค่สิ่งขอบคุณ

หยดน้ำตารินรด …เธอหมดรัก…
ใจแน่นหนัก ที่เคยให้ ไร้ความหมาย
ที่เคยหวง ห่วงหา มามากมาย
แต่สุดท้าย ไม่มีเหลือ เมื่อเธอลา

-- เจ็บนะ-- รู้บ้างไหม
ความอ้างว้างโลมไล้ ใจปวดปร่า
ถ้อยคำมากมาย จับใจความได้ “ไม่รักษาสัญญา”
มันอ่อนล้า หมดแรงไขว่ขว้า จะรั้งใคร

เพราะชินกับการมีเธอข้าง ๆ
ยังรับไม่ได้กับความอ้างว้าง เข้าใจไหม
เหนื่อย ล้า น้ำตาริน เมื่อได้ยินว่าเธอมีใคร
ยังรับไม่ไหว ขอเวลาอีกหน่อยได้ไหม อย่าเพิ่งทำร้ายกัน

ถึงวันนี้ ไม่คิด ติดค้างอะไร
เรื่องที่เธอทำให้เสียใจ ก็แล้วกันไปแค่วันนั้น
จากเคยเจ็บแทบตาย เดี๋ยวก็หาย เมื่อไม่เห็นกัน
ถือซะว่าเนื้อคู่เค้า ไม่ใช่ของฉัน  --จบกัน-- จะไปก็ไป

แค่ขอร้อง โปรดอย่าเอ่ยวาจา
ทำเป็นรู้ดีนักหนา ว่าฉันเจ็บแค่ไหน
เพียงเงยหน้าเพราะกลั้นน้ำตา โปรดอย่ากล่าวหาว่าเชิดใส่
แค่ร้อง -- ร้าว-- เพราะทนไม่ไหว ไม่ใช่ครางครวญร่ำให้ ต้องกลับมารักกัน

ฉันร้อง เพราะแกล้งหัวเราะไม่ได้
จะให้เอ่ยว่าดีใจหรือไง ที่เธอทำร้ายฉัน
แต่ต่อไปน้ำตาที่ไหล จะไม่ใช่เครื่องหมายความผูกพัน
เป็นแค่สิ่งขอบคุณที่ไปจากฉัน แค่นั้นจริง ๆ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น