วันเสาร์ที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2554

ฝึกหัวใจให้รอ

ฝืนตัวเองกลั้นน้ำตาไม่ให้รินรด
เมื่อรักหมด ไม่เหลือพอจะได้
เหตุผลร้อยพัน สามคำสำคัญ เธอจะไป
จะมีน้ำตาเพื่อรั้งไว้ ให้ได้อะไรขึ้นมา

เมื่อรักหมดความจำเป็น
ก็อย่าร้อง ให้เธอเห็นคงดีกว่า
ร้าวเพราะเธอไป ดีกว่าเสียใจที่เธอเห็นน้ำตา
จากกันซะดีกว่า ให้เธอหันกลับมา
....เพราะสงสารกัน....

ดีใจด้วย ที่ตัดสินใจได้
และค้นพบว่าเค้ามีความหมาย มากกว่าฉัน
ไม่ต้องกังวล ว่าจะเป็นคนทำลายสัมพันธ์
ไม่เคยคิดทำร้ายฝัน หรือความผูกพันของใคร

ทำได้แค่เก็บเธอไว้ ให้ลึกที่สุด
เผื่อใจจะหยุด รักเธอลงได้
น้ำตาริน ท่วมท้น ล้นใจ
ความรักไม่เหลือให้ใกล้ แม้สายตา

คงไม่กล้ารื้อฟื้นให้ใจเจ็บ
เมื่อร้าวลึกเกินเก็บ ไม่กล้าค้นหา
ทำได้แค่ฝังให้ลึก แล้วฝึกรอเวลา
ที่จะรักตัวเองมากกว่า ...ที่เคยรักเธอ..

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น