คื น นี้ . . . อุ ณ ห ภู มิ 1 5 อ ง ศ า
นั่งคนเดียวมองดาวมองฟ้า...กับกาแฟแก้วอุ่น
คิดถึงคนไกล...ที่หัวใจมันแสนคุ้น
ไอรักยังละมุน...หอมกรุ่นกลิ่นความห่วงใย
ฝ า ก ค ว า ม ห่ ว ง ห า . . . ผ่ า น จั น ท ร า ใ น คื น ห น า ว
วานสายลมถามข่าว...ว่าสบายดีใช่ใหม
โหยหาอ้อมแขนที่เคยคุ้น...เพราะรู้ดีว่าอุ่นแค่ไหน
แล้วก็ได้แต่ถอนใจ...คงหลับแล้วใช่ใหมคนดี
ไ ด้ แ ต่ ก ร ะ ซิ บ เ บ า เ บ า ผ่ า น ด ว ง ด า ว บ น ฟ า ก ฟ้ า
เค้าไม่ไหวแล้วน้าาาา...หาวววแล้วหล่ะคืนนี้
ซุกตัวกับกองผ้า...ควานหาไออุ่นที่พอมี
แค่อยากกระซิบบอกอีกที...ว่าคืนนี้...คิดถึงเหลือเกิน...
นั่งคนเดียวมองดาวมองฟ้า...กับกาแฟแก้วอุ่น
คิดถึงคนไกล...ที่หัวใจมันแสนคุ้น
ไอรักยังละมุน...หอมกรุ่นกลิ่นความห่วงใย
วานสายลมถามข่าว...ว่าสบายดีใช่ใหม
โหยหาอ้อมแขนที่เคยคุ้น...เพราะรู้ดีว่าอุ่นแค่ไหน
แล้วก็ได้แต่ถอนใจ...คงหลับแล้วใช่ใหมคนดี
เค้าไม่ไหวแล้วน้าาาา...หาวววแล้วหล่ะคืนนี้
ซุกตัวกับกองผ้า...ควานหาไออุ่นที่พอมี
แค่อยากกระซิบบอกอีกที...ว่าคืนนี้...คิดถึงเหลือเกิน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น