หมาหัวเน่า

. . . อ ยู่ ค น เ ดี ย ว แ บ บ เ ห ง า ๆ. . .
รอบตัวปกคลุมด้วยเงาของความเหว่ว้า
เหลียวหาใครสักคนปลอบโยนยามมีน้ำตา
คงมีแค่น้องหมา..ที่คอยห่วงหาอยู่เป็นเพื่อนกัน

. . . คื น นี้ . . . ทั้ ง ค น ทั้ง  ห ม า พ า กั น หั ว เ น่ า. . . 
ใคร ๆ ก็ไม่รักเรา...แม้ความเศร้ายังตามไปเข้าฝัน
จะทำยังไงได้ เมื่อไม่มีใครรัก...ก็ช่างมัน
อย่างน้อยเรายังมีกันและกัน...ในวันที่ไม่มีใคร

. . .ไ ม่ จำ เ ป็ น ต้ อ ง ร้ อ ง ห รื อ ค อ ย ส่ ง เ สี ย ง . . .
ขอแค่เพียงอยู่ข้างกัน...วันที่หวั่นไหว
เพราะแววตาซื่อ ๆ ดูก็รู้ว่าจริงใจ
ที่บางคนไม่เคยมีให้...ทำได้แต่ปากดีไป...เพียงวัน ๆ

เอ-มิ-กา