วันเสาร์ที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2555

ขอโทษที..ที่ไม่มีคำอวยพร

ค ง เ พ ร า ะ หั ว ใ จ ยั ง ไ ม่ ห า ย ช า
จึงไม่อาจไปพบหน้าในปีนี้
รู้...ฉันรู้...วันเกิดเธอทั้งที
แต่ไม่อาจมี...กระทั่งคำอวยพร

............
ก็ เ พ ร า ะ หั ว ใ จ มั น อ่ อ น ล้ า
ตั้งแต่จบคำร่ำลาในวันก่อน
แม้ทั้งใจยังห่วงใยและอาวรณ์
แต่จะขอเก็บซ่อน...ความไหวอ่อนจากสองตา

ถึ ง หั ว ใ จ . . ยั ง ไ ม่ มี ใ ค ร แ ท น ภ า พ เ ก่ า
แต่เรื่องเดิมระหว่างเรา...อย่าถามหา
เมื่อจบกันไปแล้ว...ก็อย่ากลับมา
ได้โปรดเถอะนะ..คิดเสียว่าสงสารกัน

...........
แผลในหัวใจ..มันยังไม่หายเจ็บ
ความร้าวมันบาดลึกเกินเก็บ...หมดแรงฝัน
เมื่อเธอเผลอใจ...ให้ใครผูกพัน
ได้โปรดปล่อยมือฉัน...อย่ารั้งมันอีกต่อไป

จ ะ ด้ ว ย เ ห ตุ ผ ล อ ะ ไ ร ก็ ต า ม
อย่าโทรมาถาม...ว่ากลับมาคบกันได้ไหม
จะเพราะเธอจบกับเขา...หรือยังมีภาพสองเราในหัวใจ
ก็ยืนยันว่า "ไม่"...สิ้นเยื่อขาดใยแล้วจริง ๆ

เอ-มิ-กา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น