ขอบคุณอีกที....ที่โลกใบนี้...ยังมีเธอ
และคนบนฟ้าส่งให้เราได้เจอ...ยามท้อกับความฝัน
ไม่แปลกเลยที่อยู่แสนไกล...เพราะหัวใจเดียวกัน
แม้ฝันของเรานั้น..อาจไม่สวยทุกวันเหมือนของใคร
แค่ได้เก็บความฝันมาเรียงอ้อน...เป็นกลอนเปล่า เปล่า
บอกเล่าและบันทึกเรื่องราว...แบบใส ใส
อาจไม่สวยเลิศเลอ หรือเพอเฟ็คเหมือนของใคร
บางครั้งก็ไม่ถูกใจ...กลอนอะไร..ไม่ได้เรื่องได้ราว
แต่เพียงจะขอ...มีความสุขในแบบของฉัน
แค่มองฟ้า..มองจันทร์...ในวันเหน็บหนาว
มีเจ็บบ้าง...ร้าวบ้าง...ก็แค่บางครั้งคราว
ได้ฉันได้ระบายความปวดร้าว...ไม่ได้หรือไร
...อย่ารังเกียจฉันเลย...เจ้าดอกไม้แสนสวย
ขอดอกหญ้าอย่าฉันแซมด้วย...จะได้ไหม
ไม่ทำเธอเดือดร้อน...หรือต้องอาทรสิ่งใด
เพียงสายลมพัดไหว...ขอฉันได้ชื่นใจกับมัน
บนทางเดินที่แสนเดียวดาย
อาจไม่มีสายรุ้งเรียงรายเหมือนความฝัน
แต่ขอบคุณที่ยังมีเธอ...เดินข้าง ๆ กัน
แม้พายุจะกระหน่ำแบบนั้น...แต่จะเดินอย่างคงมั่น...เพราะมีเธอ
และคนบนฟ้าส่งให้เราได้เจอ...ยามท้อกับความฝัน
ไม่แปลกเลยที่อยู่แสนไกล...เพราะหัวใจเดียวกัน
แม้ฝันของเรานั้น..อาจไม่สวยทุกวันเหมือนของใคร
แค่ได้เก็บความฝันมาเรียงอ้อน...เป็นกลอนเปล่า เปล่า
บอกเล่าและบันทึกเรื่องราว...แบบใส ใส
อาจไม่สวยเลิศเลอ หรือเพอเฟ็คเหมือนของใคร
บางครั้งก็ไม่ถูกใจ...กลอนอะไร..ไม่ได้เรื่องได้ราว
แต่เพียงจะขอ...มีความสุขในแบบของฉัน
แค่มองฟ้า..มองจันทร์...ในวันเหน็บหนาว
มีเจ็บบ้าง...ร้าวบ้าง...ก็แค่บางครั้งคราว
ได้ฉันได้ระบายความปวดร้าว...ไม่ได้หรือไร
...อย่ารังเกียจฉันเลย...เจ้าดอกไม้แสนสวย
ขอดอกหญ้าอย่าฉันแซมด้วย...จะได้ไหม
ไม่ทำเธอเดือดร้อน...หรือต้องอาทรสิ่งใด
เพียงสายลมพัดไหว...ขอฉันได้ชื่นใจกับมัน
บนทางเดินที่แสนเดียวดาย
อาจไม่มีสายรุ้งเรียงรายเหมือนความฝัน
แต่ขอบคุณที่ยังมีเธอ...เดินข้าง ๆ กัน
แม้พายุจะกระหน่ำแบบนั้น...แต่จะเดินอย่างคงมั่น...เพราะมีเธอ
เอ-มิ-กา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น