. . . รั ก แ ร ก เ มื่ อ แ ร ก รั ก . . .
ยังคงผ่านมาทายทักเหมือนวันเก่า
ความอาทรห่วงหาระหว่างเรา
ยังหลงเหลือเงาของความห่วงใย
เ พ ร า ะ เ ป็ น รั ก แ ร ก ข อ ง กั น แ ล ะ กั น
เพียงคิดถึงเท่านั้น...ก็ทำฉันหวั่นไหว
แม้วันนี้ห่างกันเหลือเกินสุดขอบฟ้าแสนไกล
แต่ความทรงจำที่ฝากไว้ ไม่เคยเลือนหายตามกาลเวลา
. . . ข อ บ คุ ณ ที่ เ ค ย ใ ช้ หั ว ใ จ ร่ ว ม กั น . . .
แม้ความผูกพันจะเหลือเพียงเงาของความห่วงหา
แต่ความอาทรยังไหวอ่อนในสองตา
และเป็นความทรงจำที่มีค่า...แม้ไม่อาจย้อนกลับมาก็ตาม
ยังคงผ่านมาทายทักเหมือนวันเก่า
ความอาทรห่วงหาระหว่างเรา
ยังหลงเหลือเงาของความห่วงใย
เ พ ร า ะ เ ป็ น รั ก แ ร ก ข อ ง กั น แ ล ะ กั น
เพียงคิดถึงเท่านั้น...ก็ทำฉันหวั่นไหว
แม้วันนี้ห่างกันเหลือเกินสุดขอบฟ้าแสนไกล
แต่ความทรงจำที่ฝากไว้ ไม่เคยเลือนหายตามกาลเวลา
. . . ข อ บ คุ ณ ที่ เ ค ย ใ ช้ หั ว ใ จ ร่ ว ม กั น . . .
แม้ความผูกพันจะเหลือเพียงเงาของความห่วงหา
แต่ความอาทรยังไหวอ่อนในสองตา
และเป็นความทรงจำที่มีค่า...แม้ไม่อาจย้อนกลับมาก็ตาม
เอ-มิ-กา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น