คื น นี้ . . . ข อ มี น้ ำ ต า

ข อ บ คุ ณ ม า ก มา ย น ะ พี่ ส า ว
เค้าจะต้องผ่านคืนร้าว...จากลมหนาวนี้ให้ไหว
ถ้อยคำที่แสนอบอุ่น...อวลกรุ่นกลิ่นกำลังใจ
ที่พี่มีให้...ช่วยประครองหัวใจยามอ่อนแรง

         

แ ต่ ข อ เ ถ อ ะ น ะ คื น นี้ . . . ข อ มี น้ ำ ต า
เพื่อชะล้างความห่วงหา...ที่ได้มาด้วยเสแสร้ง
เพื่อยอมรับถ้อยคำผลักใส...ที่ใครเค้าแสดง
หวังเพียงจะแกล้ง...ให้หมดแรงก้าวต่อไป
       
สิ้ น แ ส ง ด า ว ใ น คื น นี้
จะลืมความปวดร้าวที่มี...แล้วเริ่มต้นใหม่
จะลืมทุกเรื่องเศร้าที่ปวดร้าวในใจ
จะลืมทุกสิ่งที่เคยฝากไว้...ใต้แสงจันทร์

ซุ ก ตั ว ห า ค ว า ม อุ่ น จ า ก ก อ ง ผ้ า
แอบป้ายน้ำตาบรรเทาความปวดปร่ากับหมอนใบนั้น
ได้แต่ปลอบหัวใจ...ไม่ป็นไร...เดี๋ยวก็ลืมมัน
แล้วกลับมาเป็นตัวเองในสักวัน...แบบที่ไม่ได้เป็นนางในฝันของใคร

เอ-มิ-กา