แค่หมดแรง

เชื่ อ ม า เ ส ม อ . . . . ว่ า ตั ว แ ก ร่ ง
เข้มแข็ง...ไม่หวั่นไหว
บางครั้ง...อาจอ้างว้างเกินไป
แต่ก็ผ่านมาได้ทุกคราว

วันนี้. . . เ พี ย ง ห ม ด แ ร ง
อาจมีทีท่าแสดง...ว่าปวดร้าว
และหยาดน้ำตาที่พร่างพราว
ปล่อยชีวิตให้ว่างเปล่า...ต่างจากวันที่ผ่านมา

เ พ ร า ะ ฉั น เ ห นื่ อ ย . . . แ ล ะ ท้ อ
กับปัญหาที่กองรอ...อยู่ตรงหน้า
สู้น่ะสู้ไหว...แต่ต้องใช้เวลา
ยิ่งนานก็เหมือนยิ่งล้า...เกินเยียวยาแล้วหรือไร

มันหนักเหลือเกินนะวันนี้
....สู้....เหมือนทุกที....พอสู้ไหว
....แต่เจ็บ...มันเจ็บที่ใจ
ทำดีขนาดไหน...ไม่มีใครรับฟัง

. . . คื น นี้ . . . . ขอปล่อยตัวเองจมน้ำตา
เพื่อบรรเทาความอ่อนล้าสักครั้ง
ฝันมันยิ่งใหญ่...แต่ทางจะเดินไปใกล้ผุพัง
...หวัง...หวังเพียงยังมีหวัง...แม้ต้องสู้ลำพังก็ตาม