แ ว่ ว เ สี ย ง ค ร ว ญ ค ร่ำ..ท่ า ม เ ดื อ น มื ด
หวังเพียงยืด..ทิวาวาร..ให้นานเนิ่น
เพราะครึ่งใจ..บอกให้พอ..ท้อเหลือเกิน
จึงทำเพียง..มองเมิน..เดินจากไป
ห วั ง แ ค่ ว่ า..เ สี้ ย ว เ ว ล า..ที่ พ อ มี
จะสามารถ..ก่อฤดี..ขึ้นมาใหม่
แม้นเหมือนเดิม..ไม่ได้..ไม่เป็นไร
เพียงขอใช้..เวลาที่เหลือ..เพื่อลืมเธอ
หวังเพียงยืด..ทิวาวาร..ให้นานเนิ่น
เพราะครึ่งใจ..บอกให้พอ..ท้อเหลือเกิน
จึงทำเพียง..มองเมิน..เดินจากไป
ห วั ง แ ค่ ว่ า..เ สี้ ย ว เ ว ล า..ที่ พ อ มี
จะสามารถ..ก่อฤดี..ขึ้นมาใหม่
แม้นเหมือนเดิม..ไม่ได้..ไม่เป็นไร
เพียงขอใช้..เวลาที่เหลือ..เพื่อลืมเธอ
เอ-มิ-กา
นาน ๆ จะเขียนกลอนแปด...รู้สึกแปลก ๆ จัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น