วันพุธที่ 14 มีนาคม พ.ศ. 2555

... เ ห นื่ อ ย มั้ ย...

... เ ห นื่ อ ย มั้ ย...
กับการเป็นฝ่ายวิ่งไล่...และไขว่คว้า
กับการรอใครสักคน...ให้เค้ากลับมา
ทั้งที่ยังไม่รู้ว่า...หนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร

ฉั น เ อ ง ก็ เ ค ย เ ห นื่ อ ย
นั่งมองดาวเรื่อยเปื่อย..ไม่ยอมไปไหน
หวังเพียงดารา...จะทำให้ความปราถนาสมดั่งใจ
และอะไรต่อมิอะไร...จะสวยสดใสเหมือนในนิทาน


แ ต่ ก็ สุ ข ใ จ ที่ ไ ด้ ร อ
ถึงจะท้อ...แต่ก็เพียงพอสำหรับความหอมหวาน
อย่างน้อยก็มีความหวัง...แม้บางครั้งจะทรมาน
และไม่รู้ต้องรอและคอยไปอีกนาน...แสนนานเท่าไร

เอาเป็นว่า...จะขอนั่งมองดาวเป็นเื่พื่อนเธอ
ต่อให้อ้างว้างจนเพ้อ...ก็ไม่ไปไหน
มีไหล่ให้เธอหนุน..มีอ้อมกอดอุ่น ๆ ให้เธอพักใจ
และไม่ว่านิทานเรื่องนี้จะลงเอยอย่างไร...รู้ใช่ไหม
.............ยังมีอีกคนที่ห่วงใย ไ ม่ เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง....
เอ-มิ-กา
ตอบ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น