คนสำคัญ

คงเพราะเป็นคนสำคัญ
ที่ทำให้ฉัน....เฝ้ามองจันทร์และฝันเพ้อ
กลิ่นความละมุน...ยังกรุ่นเมื่อพบเจอ
แม้เป็นเพียงฝันละเมอ...หลงเพ้อเจ้อคนเดียวก็ตาม

แค่เพียงหนึ่งคน...ที่พอมีค่า
แค่บางเวลา...ที่เธอเอ่ยถาม
แค่ทำให้เธอยิ้มได้...เพียงชั่วครู่ชั่วยาม
ได้แค่นี้...คงไม่อาจนิยาม...หรือกล้าตอบคำถามของใคร