นั่งมองเส้นขอบฟ้าจาง ๆ ...กับใจอ้างว้างสีหม่น
หวนคิดถึงใครบางคน ที่อยู่ไกลเหลือทน...คนละฟากฝั่งฟ้า
นานแค่ไหนแล้วคนดี...อีกกี่เดือนปีจึงพบหน้า
และแล้วน้ำตา...ก็ทำราวกับว่า..จะล้นหัวใจ
....เหนื่อย...ปัญหามากมายเหลือเกินแล้ววันนี้
อยากทิ้งทุกสิ่งที่มี...ขอเพียงได้เคียงชิดใกล้
เส้นขอบฟ้าแสนบาง แต่รู้ไหมระยะทาง..ห่างแค่ไหน
แผ่นน้ำมันกว้างเกินไป...กว่าจะให้หัวใจข้ามไปหากัน
เมื่อความเหงามันท่วมท้น....เอ่อล้นทางสองตา
เมื่อหัวใจมันอ่อนล้า เหลียวมองหาคนร่วมฝัน
หยดน้ำตารินไหล...แค่อยากให้ใครคอยเช็ดมัน
คิดถึงอ้อมกอดคู่นั้น..ที่คอยแบ่งปันความทุกข์จากหัวใจ
อยู่ใต้ฟ้าฝั่งไหนเล่าพี่จ๋า
รับรู้บ้างหรือเปล่าว่า....ฟ้าฝั่งนี้มืดครึ้มไม่สดใส
นั่งหมดแรงอ่อนล้า...รู้ว่าหวงห่วงหาจากที่แสนไกล
....แต่กลับมาได้ไหม.... เพราะน้ำตาที่ไหลใกล้ท่วมหัวใจแล้วจริง ๆ
หวนคิดถึงใครบางคน ที่อยู่ไกลเหลือทน...คนละฟากฝั่งฟ้า
นานแค่ไหนแล้วคนดี...อีกกี่เดือนปีจึงพบหน้า
และแล้วน้ำตา...ก็ทำราวกับว่า..จะล้นหัวใจ
....เหนื่อย...ปัญหามากมายเหลือเกินแล้ววันนี้
อยากทิ้งทุกสิ่งที่มี...ขอเพียงได้เคียงชิดใกล้
เส้นขอบฟ้าแสนบาง แต่รู้ไหมระยะทาง..ห่างแค่ไหน
แผ่นน้ำมันกว้างเกินไป...กว่าจะให้หัวใจข้ามไปหากัน
เมื่อความเหงามันท่วมท้น....เอ่อล้นทางสองตา
เมื่อหัวใจมันอ่อนล้า เหลียวมองหาคนร่วมฝัน
หยดน้ำตารินไหล...แค่อยากให้ใครคอยเช็ดมัน
คิดถึงอ้อมกอดคู่นั้น..ที่คอยแบ่งปันความทุกข์จากหัวใจ
อยู่ใต้ฟ้าฝั่งไหนเล่าพี่จ๋า
รับรู้บ้างหรือเปล่าว่า....ฟ้าฝั่งนี้มืดครึ้มไม่สดใส
นั่งหมดแรงอ่อนล้า...รู้ว่าหวงห่วงหาจากที่แสนไกล
....แต่กลับมาได้ไหม.... เพราะน้ำตาที่ไหลใกล้ท่วมหัวใจแล้วจริง ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น