วันเสาร์ที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2555

ในวันที่จันทร์ทอแสง

พ ย า ย า ม อ ด ท น . . . กั บ ท่ า ที ที่ เ ฉ ย ชา
ทั้งที่ในใจปวดปร่าแทบทนไม่ไหว
ถามตัวเองซ้ำ ซ้ำ..ว่าเขาคิดอย่างไร
คำตอบที่ได้...คือไม่เคยเข้าใจสักที

จ น วั น ห นึ่ ง . . ซึ่ ง รั บ รู้
ว่าใจเค้าไม่เคยอยู่กับเราแบบนี้
เพิ่งเข้าใจ...ว่าเราเองที่หวั่นไหวเกินพอดี
โง่เต็มที..ที่คิดว่าเขาจะจริงใจ

ป ล อ บ ตั ว เ อ ง .. . ใ น คื น วั น ที่ จั น ท ร์ ท อ แ ส ง
เพียรขอพรให้แกร่ง..อย่าหวั่นไหว
แต่จะไม่ร้องให้...ให้ร้องทำไม
เพราะแค่ล้างหัวใจ...ฉันไม่จำเป็นต้องใช้หรอกน้ำตา

เอ-มิ-กา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น