ก้อนหินละเมอ

อ ย่ า ต้ อ ง ล ำ บ า ก แ อ บ ใ ค ร ม า เ ล ย
เพียงคำน้อยที่พี่เอ่ย...ก็แสนซึ้ง
ไม่หวังครอบครองหัวใจ...หรือต้องได้เป็นเพียงหนึ่ง
ขอแค่รู้ว่า.."คิดถึง"..ก็สุขแล้วคนดี

แค่หินก้อนเดียว...ที่เหลียวหาแต่ดวงจันทร์
หวังเพียงเศษเสี้ยวแสงกระทบมัน...ก็เท่านี้
แม้บางครั้งเมฆหมอกบัง...เลือนลางเต็มที
แต่สัญญา...จะรอเธอตรงนี้...ใต้แสงจันทร์

ขอรอเธออย่างคนไกล...พอได้หวามไหว..ยามค่ำคืน
บรรเทาความรอนล้าที่ทนฝืน...เพียงเท่านั้น
สุดขอบฟ้าแสนไกล...ห่างแค่ไหนก็ไม่สำคัีญ
เพราะแสงแห่งเธอที่จรดลึกในใจฉัน...จะคงอยู่อย่างนั้น...ไม่มีวันลางเลือน